Το πέρασμα από την ανήλικη στην ενήλικη ζωή, με την είσοδο στο πανεπιστήμιο, σε φέρνει αντιμέτωπο με διάφορες αλλαγές. Μεταβάλλεται ο τρόπος ζωής σου, ο τόπος κατοικίας σου, στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει να φύγεις απ’ το πατρικό σου και να μείνεις μόνος σου σ’ ένα ξένο μέρος. Με λίγα λόγια, καλείσαι να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να επιβιώσεις χωρίς βοήθεια. Ένα από τα βασικότερα θέματα που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι αυτό του φαγητού.
Περνάς στο πανεπιστήμιο, πηγαίνεις με τους γονείς σου, βρίσκετε σπίτι, στο επιπλώνουν, στο καθαρίζουν, σου μαγειρεύουν φαγητό για κανένα μήνα και φεύγουν. Τον πρώτο καιρό λοιπόν, η σίτισή σου είναι εξασφαλισμένη, αφού έχεις στο σπίτι προμήθειες από τη μαμά. Τελειώνουν τα φαγητά, αλλά δεν αγχώνεσαι. Χρήματα έχεις, θα παραγγείλεις απ’ έξω. Γίνεσαι ο βασιλιάς των delivery, σε ξέρουν όλοι με το μικρό σου όνομα, έχουν μάθει τις παραγγελίες σου απ’ έξω, σου φέρνει το παιδί τα πράγματα και κάθεται μισή ώρα και σου λέει πώς ήταν η μέρα του. Όλα τέλεια. Τον πρώτο ενάμιση μήνα. Μετά ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι έχεις φάει όλα σου τα λεφτά στα delivery. Και είσαι άφραγκος. Τότε το συνειδητοποιείς: πρέπει να μαγειρέψεις.
Να μαγειρέψεις. Ποιος, εσύ; Που δεν ξέρεις τη διαφορά τηγανιού και κατσαρόλας. Που μια φορά είπες να βράσεις μακαρόνια και τελικά τα έφαγες άβραστα. Τέλος πάντων, αφού δεν έχεις άλλη επιλογή θα προσπαθήσεις. Στην αρχή θα είναι λίγο δύσκολο, αλλά κάτι θα καταφέρεις, δε γίνεται. Τι στο καλό, τόσοι το κάνουν. Λες λοιπόν να κάνεις την αρχή με κάτι προμαγειρεμένο. Δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο, το παίρνεις έτοιμο, το βάζεις στο φούρνο, το ψήνεις και το τρως. Απλά πράγματα. Πας λοιπόν στο σούπερ μάρκετ, παίρνεις μια τυρόπιτα, γυρνάς στο σπίτι, την ψήνεις. Δοκιμάζεις. Στις άκρες καμένη, στη μέση άψητη. Βραβείο αχρηστοσύνης στην κουζίνα! Εν πάση περιπτώσει, τρως ό,τι τρώγεται, πετάς την υπόλοιπη και λες δεν πάει στο καλό, θα φτιάξω κάτι άλλο. Τρως λοιπόν για ένα μήνα συνεχόμενα μακαρόνια σκέτα. Ε, κάποια στιγμή τα βαριέσαι. Θες μια αλλαγή. Να δοκιμάσεις κάτι πιο γκουρμέ, ρε παιδί μου. Εφόσον, όμως δεν έχεις και μεγάλη εμπειρία στη μαγειρική, αποφασίζεις να κάνεις την αρχή με μια απλή σαλάτα. Οι ιδέες άπειρες: σαλάτα με τόνο, με ομελέτα, με φασόλια μαυρομάτικα- για να μη γκρινιάζουν και οι γονείς σου στο τηλέφωνο ότι δεν τρως όσπρια. Και από όλες αυτές τις κατά τα άλλα πεντανόστιμες συνταγές, επιλέγεις την καλύτερη: σαλάτα με dressing φυστικοβούτυρου! Εννοείται πως σε αυτή τη φάση οι μάγειρες καίνε τα πτυχία τους και οι γονείς σου έχουν ήδη καλέσει ασθενοφόρο να σε πάρει από το σπίτι σου και να σε πάει για πλύση στομάχου. Εσύ όμως αντέχεις. Και συνεχίζεις τις προσπάθειες. Και καταλήγεις, τις περισσότερες φορές, να τρως τοστ. Το πιο παραδοσιακό φοιτητικό φαγητό.
Για να μην πολυλογώ, τα φοιτητικά σου χρόνια σε ό,τι αφορά το φαγητό, θα κινηθούν κάπου ανάμεσα στα delivery, τη λέσχη του πανεπιστημίου και τις προσπάθειές σου να μαγειρέψεις στο σπίτι. Και όσο περνά ο καιρός, τα πράγματα θα γίνονται και καλύτερα. Θα καταφέρεις κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα να φτιάξεις κάτι, αν όχι νόστιμο, τουλάχιστον φαγώσιμο. Γι’ αυτό, μικρέ μου σεφ, όσες φορές κι αν αποτύχεις, μην αποθαρρύνεσαι. Συνέχισε και θα τα καταφέρεις!